Tuesday, 19 Μάρτιος 2024

Βασιλόπουλο

 

Το παλιό χωριό Βασιλόπουλο βρίσκεται δυτικά του σημερινού, στην πλαγιά της Βελούτσας κοντά στο παλιό Δραγαμέστο. Είναι χτισμένο σε υψομ. 140 μ. Aπό πάνω από το χωριό δεσπόζει η Βελούτσα, η απόληξη των Ακαρνανικών προς το Ιόνιο. Το βουνό με τις γιδόστρατες, τα γκρίζα και κόκκινα βράχια, τις αλεπότρυπες και τις πολλές ρεματιές. Φτάνοντας στην κορυφή του αγναντεύεις τα νησιά του Ιονίου και το Μύτικα.

Επί Τουρκοκρατίας ο πληθυσμός του χωριού αυξήθηκε, αφού πολλοί κάτοικοι από τους γύρω πεδινούς οικισμούς κατέφυγαν στο χωριό για περισσότερη ασφάλεια. Λέγεται ότι όταν έβλεπαν από μακριά Τούρκους οι κάτοικοι κρύβονταν σε ένα τεράστιο σπήλαιο που βρίσκεται στο χωριό, σε λαγούμια και αλεπότρυπες. Το χωριό είχε πολύ υγιεινό κλίμα και υδρεύονταν από πηγή που έβγαινε μέσα από το βουνό και από πηγάδια.

Στη μέση της κοιλάδας των χωριών Βασιλόπουλο και Καραϊσκάκης περνάει, ο ξεροπόταμος πια, που έρχεται από τα υψώματα γύρω από την Αγία Δευτέρα Βλυζιανών και χύνεται στον Κόλπο του Αστακού. Παλαιότερα ο ξεροπόταμος αυτός, που ονομάζεται έτσι απλά Ρέμα, κατέβαζε νερό όλο το χρόνο από τις πηγές νότια του χωριού Βλυζιανά και πότιζε το χωράφια των χωριών. Κατά μήκος του φυτρώνουν πλατάνια, ιτιές και δάφνες, ενδεικτικό των νερών του όλο το χρόνο. Πλατάνια φυτρώνουν αυτοφυή μόνο σε ποτάμια που έχουν όλο το χρόνο νερό. Το Ρέμα των Βλυζιανών είναι ο μόνο ρέμα στο Ξηρόμερο που υπάρχουν αυτοφυή πλατάνια. Δεξιά και αριστερά στις κοίτες του υπάρχουν πολλά πηγάδια και αρκετές βρυσούλες ή πηγές.

Με τις φερτές του ύλες ο ποταμός συνέβαλε στη διαμόρφωση της περιοχής, αφού εμπλούτιζε το έδαφος και αύξανε τις προσχώσεις στον κόλπο του Αστακού. Φαίνεται ότι οι πλημμύρες του ήταν πολλές, αφού από αναφορές γνωρίζουμε ότι η θάλασσα πριν από δύο ή τρεις αιώνες έφτανε πολύ πάνω από τη σημερινή θέση της ακτογραμμής των Βαρκών. Στις εκβολές στα Βαρκά Αστακού του δημιουργούνται ιζήματα και λάσπη με θεραπευτικές ιδιότητες, ενώ στα νερά του υπάρχουν χέλια και κέφαλοι.

Το χωρίο δεν αναφέρεται στον απογραφικό τουρκικό κατάλογο των χωριών του Ξηρομέρου από το 1521 έως το 1815, ενώ αναφέρεται το Δραγαμέστο και ο οικισμός του Δραγαμέστου Αργυρόπουλο. Το Βασιλόπουλος αναφέρονται μαζί με το Δραγαμέστο με το οποίο αποτελούσαν Κοινότητα.α υτόνομη Κοινότητα έγινε το 1913 (Β.Δ. 20-9-1913, ΦΕΚ 200/Α΄ 1913).

Μετά την Επανάσταση του 1821 το χωριό ανήκει στο Δήμο Αστακού. Το 1907 είχε 576 κατ. μαζί με τους γύρω οικισμούς του. Από το 1913 έγινε αυτόνομη Κοινότητα. Το 1920 είχε 796 κατ. Το 1928 είχε 671 κατοίκους. Το 1940 αναφέρεται μόνο ο οικισμός Παναγία που είχε 61 κατ. και το χωριό 690 κατ. Το 1951 το χωριό είχε 690 κατ. Το 1961 471 κατ. Το 1971, που το χωριό μεταφέρθηκε στη θέση Παναγία, είχε 942 μόνιμους κατοίκους. Το 1981 είχε 782 κατ. και το 1991 είχε 636 κατ.

Το 1971 το χωριό μεταφέρθηκε (ΦΕΚ 207 15-11-1965) λόγω κατολισθήσεων ανατολικά και πιο χαμηλά στη θέση που βρίσκονταν ο οικισμός Παναγία ή Αχίλλειο και είναι σχεδόν ενωμένο το Καραϊσκάκης. (υψομ. 60 μ.). Το Βασιλόπουλο ήταν το χωρίο του προεστού Καρούσου, ο οποίος λέγεται ότι στη θέση του σημερινού χωριού, που ονομάζονταν Παναγία, είχε κτίσει ένα όμορφο και επιβλητικό σπίτι που το ονόμασαν Αχίλλειο, από το γνωστό Αχίλλειο της Κέρκυρας.

Πολλά σπίτια του παλιού χωριού σώζονται σε καλή κατάσταση, όπως και ο ενοριακός ναός του Αγίου Νικολάου. Ένα ακόμα χωριό της ενδοχώρας του Ξηρομέρου που έχει ως πολιούχο του τον Άγιο Νικόλαο, γεγονός που φανερώνει τους στενούς δεσμούς των Ξηρομεριτών με τη θάλασσα.

Κύρια πηγή ζωής του χωριού ήταν η κτηνοτροφία και η εκμετάλλευση του βελανιδοδάσους, από το οποίο συνέλλεγαν το βελανίδι και ξυλεία. Το χώμα της κοιλάδας είναι πολύ πλούσιο και είχε πολύ καλά αμπέλια που έβγαζαν πολύ ωραίο κόκκινο και άσπρο κρασί. Αργότερα οι κάτοικοι ασχολήθηκαν και με την καπνοκαλλιέργεια και άλλες καλλιέργειες στη περιοχή του Λεσινίου (καλαμπόκι, τριφύλλι κ.α.).

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 10 επισκέπτες και κανένα μέλος

Δήμος Ξηρομέρου Copyright © 2024 - Κατασκευή Ιστοσελίδων Refer Web Agency