Tuesday, 19 Μάρτιος 2024

Πρόδρομος

 

Το γραφικό χωριό Πρόδρομος βρίσκεται βορειοανατολικά του Αστακού σε υψόμετρο 140 μ., στα όρια του Δήμου Ξηρομέρου και στην καρδιά του περίφημου βελανιδοδάσους, λίγα χιλιόμετρα μετά τη Χρυσοβίτσα. Στην περιοχή του Προδρόμου, και μέχρι τη Μονή Λιγοβιτσίου, παλαιότερα υπήρχαν οι πιο ψηλές βελανιδιές και το πιο πυκνό δάσος του Ξηρομέρου (κατά τον περιηγητή Pouquevill).

Η πρώτη επίσημη αναφορά στο χωριό έγινε το 1521, όπως και του οικισμού Ρούστα. Το έτος αυτό ο Πρόδρομος είχε 32 οικογένειες και η Ρούστα 12. Το 1562 είχαν 51 και 38 οικογένειες αντίστοιχα. Μετά από 80 χρόνια είχαν 28 και 10 οικογένειες αντίστοιχα. Το 1732 ο Πρόδρομος είχε 39 οικογένειες, ενώ η Ρούστα δεν αναφέρεται, μάλλον είχε εγκαταλειφθεί. Λίγα χρόνια πριν την Επανάσταση το 1815, είχε μόνο 15 οικογένειες.

Στενά δεμένη με την ιστορία του χωριού είναι η Μονή του Ιωάννου του Προδρόμου, που στις αρχές του 19ου αιώνα είχε 6 μοναχούς. Αναφέρεται και η Μονή του Προφήτη Ηλία στη Ρούστα, η οποία όμως στο τέλος της Επανάστασης ήταν διαλυμένη Από το χωριό πέρασαν αρκετοί περιηγητές, μεταξύ των οποίων ο Πουκεβίλ, ο Ληκ και ο Λόρδος Βύρων στο ταξίδι του στην Ελλάδα το 1809. Το 1809 Άγγλος περιηγητής, συνοδοιπόρος του Βύρωνα, γράφει ότι το χωριό είχε λίγες καλύβες. Ο Ληκ μας πληροφορεί ότι οι κάτοικοι πλήρωναν το 1/3 της παραγωγής τους στον Σπαή και ζούσαν από την παραγωγή σιταριού και κριθαριού και από το μάζεμα του βελανιδιού.

Στην αρχή του Αγώνα του 1821, παρά το μικρό μέγεθος του, το χωριό έδωσε εισφορά στον Αγώνα 900 γρόσια και ήταν αρκετοί οι Προδρομίτες αγωνιστές που πολέμησαν. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης καταστράφηκαν πολλοί μικροί οικισμοί του Ξηρομέρου από τις επιδρομές των Τούρκων και οι κάτοικοί τους κατέφυγαν σε μεγαλύτερους οικισμούς, τότε αυξήθηκε και ο πληθυσμός του Προδρόμου. Το 1844 ο Πρόδρομος μαζί με τη Ρούστα, που κατοικήθηκε πάλι, είχε 386 κατοίκους.

Μέχρι το 1836 ήταν κοινότητα. Από το 1836 ως το 1841 εντάχθηκε στον Δήμο Μαραθίας, μαζί με τα χωριά Χρυσοβίτσα, Σκουρτού, Μαχαιρά, Μπαμπίνη, Παπαδάτου, Μαχαλά και τους οικισμούς Αννίνου, Γαρδί, Μανωλόπουλο και τον οικισμό κοντά στη διαλυμένη Μονή Αγίου Γεωργίου Πόρτας Μπαμπίνης. Το 1838 δήμαρχος Μαραθία ήταν ο Προδρομίτης Γιάννης Γιαννούλης και πάρεδρος του χωριού ο Σωτήριος Καρανίκας. Από το 1841 ως το 1912 το χωριό εντάχθηκε στον Δήμο Αστακού. Το 1912 έγινε πάλι κοινότητα, και παρέμεινε μέχρι το 1998, που εντάχτηκε στον διευρυμένο Δήμο Αστακού ως Δημοτικό Διαμέρισμα.

Μέχρι το 1925 στην Κοινότητα Προδρόμου ήταν ενταγμένος και ο οικισμός Αγράμπελο. Το έτος αυτό οι οικισμός αποσπάστηκε και έγινε αυτόνομη Κοινότητα. Μέχρι το 1935 τα δύο χωριά χρησιμοποιούσαν από κοινού όλη την κοινοτική περιφέρεια.

Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά τη Μάχη της Τσαπουρνιάς (5 Μαΐου 1943), οι Ιταλοί έκαψαν τα 97 σπίτια του χωριού από τα 150 ολοσχερώς και μερικώς τα 15.

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 13 επισκέπτες και κανένα μέλος

Δήμος Ξηρομέρου Copyright © 2024 - Κατασκευή Ιστοσελίδων Refer Web Agency