Η Παναγούλα (ή Μερδένικος) όπως ήταν η παλιά της ονομασία βρίσκεται χτισμένη σε υψόμετρο 360 μ. στους πρόποδες του βουνού Μπούμιστου των Ακαρνανικών ορέων. Από τον Αστακό απέχει 45 Κm και 12 Κm απέχει από τον Μύτικα.
Η Παναγούλα είναι ένα μικρό όμορφο χωριό με καταπληκτική θέα που αποζημιώνει τον επισκέπτη.
Στο βάθος του ορίζοντα διακρίνει κανείς το Ιόνιο πέλαγος με τα πολλά όμορφα νησιά ,ο Κάλαμος, ο Καστός, το Μεγανήσι , η Λευκάδα, η Ιθάκη και η Κεφαλονιά.
Το χωριό διαθέτει εκτός από την εκκλησία της Παναγίας στη είσοδο του χωριού και άλλα εκκλησάκια με σημαντικότερο την Αγία Παρασκευή
Φαντάζει στην κορυφή του χωριού, άσπρη με τα καταπράσινα κυπαρίσσια της. Από ψηλά φαίνεται σαν να προστατεύει το χωριό καθώς στα χαμηλότερα απλώνονται τα λιγοστά σπίτια. Τοπίο υπέροχο, θαυμαστή θέα καθώς από το προαύλιο αντικρίζει κανείς το Ιόνιο πέλαγος..
Κάθε καλοκαίρι το χωριό γεμίζει από τους λιγοστούς "φευγάτους" κατοίκους που έρχονται να ξαναδούν τον τόπο τους, συνδυάζοντας και τις διακοπές τους αφού η περιοχή προσφέρεται για αξέχαστες διακοπές.
Λίγο πιο χαμηλά πάνω στην επαρχιακή οδό και σε υψόμετρο 135μ. υπάρχει ο οικισμός Ξηρά.
Το όνομα Μερδενίκος το έλαβε από Αλβανούς εισβολείς και σημαίνει "καλώς όρισες".
Από την παναγούλα καταγόταν ο στρατηγός Ιωάννης Καραβίας ο ήρωας της Πίνδου, η ιδιαίτερη πατρίδα του τον έχει τιμήσει στήνοντας ανδριάντα στον νέο οικισμό της Παναγούλας στο Μύτικα.
Θρησκευτικό πανηγύρι γίνεται στο χωριό 20 Ιουλίου του προφήτη Ηλία
Ιστορική Αναδρομή
Στην αρχαιότητα η περιοχή ανήκε στην αρχαία πόλη της Αλυζίας.
Ήταν χτισμένη πιο πάνω από τη θέση την οποία βρίσκεται σήμερα, όπου στο σημείο αυτό φαίνονται τα ερείπια.
Η Παναγούλα, ως Μερδενίκου αναφέρεται για πρώτη φορά το 1521 περίπου με 157 οικογένειες, ύστερα από σαράντα χρόνια περίπου (1562) οι οικογένειες είχαν μειωθεί στις 90. Σιγά σιγά φτάνουμε περίπου το 1732 με 10 οικογένειες όσες περίπου ήταν και το 1815 λίγα χρόνια πριν από την επανάσταση του 1821.
Αρκετοί κάτοικοι της Παναγούλας έλαβαν μέρος στην Επανάσταση του 1821. Μετά την Επανάσταση υπάχθηκε στο Δήμο Σολίου .
Το 1912 έγινε Κοινότητα.
Περίπου το 1925 το χωριό μετονομάστηκε σε Παναγούλα, αφιέρωμα στην εκκλησία της Παναγίας που βρίσκεται στην είσοδο του χωριού.
Το 1955, μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1952, χτίστηκαν τα πρώτα σπίτια του οικισμού Ξηρά.
Μετά το 1992 αρκετοί κάτοικοι μετοίκησαν στο Μύτικα.